Demodex gatoi
Badanie nr: 8866
Materiał do badania: zeskrobiny skórne, biopsje skóry (włosy)
Gatunek: kot
Czas oczekiwania na wynik: 2-4 dni
Metoda: realtime PCR
U kotów opisano występowanie trzy gatunki nużeńca: Demodex gatoi, Demodex cati oraz rzadko występujący trzeci gatunek, który jeszcze nie został nazwany.
Demodex (D.) gatoi bytuje w warstwie rogowej naskórka (nie w mieszkach włosowych). Jest to roztocze charakteryzujące się krótkim ciałem i jest zaraźliwy dla innych kotów. D. gatoi jest uważany za głównego pasożyta chorobotwórczego. Z kolei D. cati ma wydłużoną morfologię ciała, charakterystyczną dla roztoczy z rodzaju Demodex, butuje w mieszkach włosowych i jest częścią fauny skóry kota.
Wydaje się, że nadwrażliwość na roztocza powoduje silny świąd (jak w przypadku świerzbu skórnego u psów), nawet jeśli występuje niewielka liczba D. gatoi. Intensywność swędzenia różni się w zależności od kota; opisano także bezobjawowych nosicieli. Choroba objawia się zmianami świądowymi, łysieniem samoistnym, prosówkowym zapaleniem skóry, zadrapaniami, nadżerkami i owrzodzeniami. Zajęta może być każda część ciała, chociaż najczęstszą lokalizacją wydaje się być brzuch, wewnętrzna strona ud, boki i przednie nogi. Nużycę wywołaną przez D. gatoi należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej każdego kota ze świądem. Obecnie dostępna jest specyficzna i czuła metoda PCR. Ze względu na czasami niewielkie obciążenie roztoczami należy wykonać kilka powierzchownych zeskrobań skóry.
Wydzielnicza IgA (sIgA)
Badanie nr: 284, badanie dostępne również w profilu dysbiozy (1290)
Materiał do badania: kał
Gatunek: kot, pies
Czas oczekiwania na wynik: 5-7 dni
Wydzielnicza immunoglobulina A (sIgA) jest składnikiem nabytego układu odpornościowego związanego z błoną śluzową i występuje głównie w takich wydzielinach jak ślina, łzy, mleko i soki trawienne. Antygeny bakterii lub wirusów, ale także składniki pokarmu, stymulują rozwój komórek plazmatycznych wytwarzających IgA.
Funkcją sIgA jest ochrona organizmu przed infekcjami poprzez tworzenie bariery ochronnej przed patogenami. SIgA wiąże się z tymi patogenami i blokuje ich zdolność do przylegania do komórek błony śluzowej, tym samym zapobiegając lub ograniczając infekcję.
Obniżony poziom sIgA może wskazywać na zmniejszoną liczebność immunostymulującej i modulującej mikroflory jelitowej, w związku z czym tolerancja immunologiczna może być obniżona. Obniżony poziom sIgA może występować w przewlekłych chorobach zapalnych jelit, nawracających infekcjach błon śluzowych oraz u zwierząt z atopią. Z kolei podwyższony poziom sIgA wskazuje na zwiększoną odpowiedź immunologiczną, np. przeciwko patogenom enteropatogennym lub alergenom pokarmowy.
