SDMA to metylowany aminokwas, czyli parametr identyczny u ludzi i zwierząt.

Złotym standardem dla pomiaru SDMA jest analiza HPLC, jednakże jest to drogie badanie, więc nie przeprowadza się go rutynowo w laboratoriach komercyjnych.

LABOKLIN wykorzystuje złożony test ELISA. Ten test ELISA ma wiele etapów płukania, więc wszelkie wpływy preanalityczne są ograniczone. Nawet próbki hemolityczne mogą być używane bez problemów. Swoistość naszego testu dla SDMA jest wysoka ze względu na dodatkowy etap acylacji.

Nasz test SDMA został zwalidowany dla kotów i psów przy wykorzystaniu klinicznie zdrowych zwierząt, jak również pacjentów z potwierdzonymi chorobami nerek.

Wyk. 1: Dokładność pomiarów SDMA ELISA; A: próbki psów, B: próbki kotów.

LABOKLIN od miesięcy pracował nad optymizacją metody SDMA ELISA. Przy każdym porównaniu metod należy wziąć pod uwagę, że wyniki są wysoce zależne od wydajności testu.

Dla LABOKLIN jakość ma ogromne znaczenie: sprawdzamy każdą nową partię testów. Wykorzystywany przez nas test ELISA wykazuje niewielkie różnice w obrębie jednego testu i pomiędzy poszczególnymi testami, a zatem jest wysoce powtarzalny (np. mamy zmienność pomiędzy testami wynoszącą 5,3% u psów i 8,4% u kotów).

Wyk. 2: Porównanie Idexx SDMA i SDMA ELISA.

Wyniki SDMA są porównywalne: Skonfrontowaliśmy nasz test SDMA z testem Idexx z bardzo dobrą korelacją 93,75% na podstawie interpretacji badań (w przedziale referencyjnym lub powyżej przedziału). Stężenia SDMA, jak zaprezentowano powyżej, wykazywały zgodność na poziomie 90,04%. W związku z tym test znajduje się w naszym certyfikacie akredytacji zgodnie z DIN EN ISO / IEC 17025: 2005.

Wyk. 3: Porównanie testów Idexx SDMA i SDMA ELISA.

Porównanie naszego testu SDMA z analizą LCMS/MS również wykazało bardzo dobrą korelację na poziomie 94%.

W przypadku zwierząt geriatrycznych widzimy około 30% zwierząt o podwyższonych wartościach SDMA, co jest podobne do wskaźnika opublikowanego przez Idexx.