Encefalitozoonoza to choroba królików, która może również wystąpić u innych gatunków (pies, kot, kawia domowa) oraz u ludzi (zoonoza)
Chorobę wywołuje pierwotniak Encephalitozoon cuniculi, który jest dosyć powszechnie występuje u królików. Zarażenie następuję głównie drogą pokarmową przez zjadanie paszy i siana zanieczyszczonego sporami (formy przetrwalnikowe pierwotniaków) E. cuniculi wydalanymi z moczem i kałem królików chorych lub zarażonych bezobjawowo. Inne możliwe drogi zakażania to droga oddechowa oraz śródmaciczna. Wydalanie E. cuniculi może trwać przez całe życie zakażonego królika. Najbardziej narażone na zakażenie są osobniki młode oraz z osobniki z zaburzoną funkcją mechanizmów odporności komórkowej.
Rozwój i przebieg choroby uzależniony jest od wielu czynników miedzy innymi lokalizacji pasożyta w organizmie, rasy, wieku zwierząt oraz wydolności immunologicznej. U osobników z prawidłowo reagującym układem immunologicznym spory pierwotniaka tworzą cysty, zwykle w mózgu i mięśniach, które mogą nie dawać objawów klinicznych nawet przez lat. Zdarza się, że u niektórych osobników występuje łagodna, chroniczna niewydolność nerek oraz nieznaczny spadek masy ciała. Dopiero przy niewłaściwym żywieniu, złych warunkach środowiskowych, stresie, itp. dochodzi do uaktywnienia zarażenia oraz rozwoju choroby.
W zależności od rasy występują inne różne objawy kliniczne. I tak u młodych królików ras standardowych dominują objawy ze strony układu moczowego. Obserwuje się silne wychudzenie, zwiększone pragnienie, wielomocz, osłabienie mięśni. Ponadto u części zwierząt rozwijają się objawy neurologiczne. Może dochodzić również do zgonów. Z kolei u młodych królików miniaturowych przeważają objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego w postaci silnego kręczu szyi, oczopląsu, przechylenia ciała na jedną stronę, często z niemożnością utrzymania równowagi oraz napadowych obrotów wokół własnej osi. W przebiegu choroby obserwuje się sztywny chód, porażenie kończyn tylnych, konwulsje, niedowłady, drżenia mięśni, nietrzymanie moczu, śpiączkę a w końcowym etapie zejście śmiertelne. Nie zależnie od rasy, u młodych zwierząt może dochodzić do odklejenia soczewki, zaćmy i obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego.
LABOKLIN umożliwia diagnostykę zakażenia na kilka sposobów:
- Określenie miana przeciwciał IgG
- Określenie miana przeciwciał IgG i IgM
- Profil E. cuniculi – określenie miana przeciwciał IgG i IgM oraz elektroforeza białek surowicy
- Badanie metodą PCR wykrywające obecnośc E. cuniculi
W razie jakichkolwiek pytań, prosimy o kontakt.
